خلیل سرکاری نژاد - استادیار بخش زمین شناسی دانشگاه شیراز
سعیده حسینی - دانشجوی کارشناسی ارشد تکتونیک بخش زمین شناسی دانشگاه شیراز

استرین نهایی (Finite Strain) مرتبط با فاز کوهزایی لارامید (Laramid Orogeny) موجب دگرریختی و جهت یابی ترجیحی محور – a فسیلهای موجود در میکاشیست های کوه لوقون گردیده است. طاقدیس کوه لوقون واقع در جنوب غرب ایران، بخشی از زوج کمربند فشار بالا – درجه حرارت پائین و درجه حرارت بالا – فشار پایین (HP- LT and HT-L-P Paried Metamorphic Belts) زوج سنندج – سیرجان می باشد. جهت تعیین میزان استرین نهایی این فسیل های دگر شکل شد ه چند روش مورد استفاده قرار گرفت، که یکی از این روشها تکنیک Rf/fi می باشد که در سه بر شراست گوشه و عمود بر هم (b/c , a/b , a/c) هر نمونه بررسی گردید. گستره استرین نهایی حاصل از این روش Rs=2/7-3 برای مقاطع Rs=1/6-2/55 a/c برای مقاطع Rs=1/4-1/90 , a/b برای مقاطع b/c می باشد. برای برآورد دقیق تر استرین نهایی (Rs) مقادیر میانگین هندسی (Geometric Mean) میانگین حسابی (Arthmetic Mean) و میانگین هارمونیک (Harmonic Mean) در هر سه برش مذکور محاسبه گردید و با استفاده از تست توزیع – تتا (The ?? – distribution Test) بهترین مقدار Rs از میان آنها تعیین شد. همچنین مشخص گردید که نمونه ها فاقد جهت یابی ترجیحی اولیه بوده اند و محور a- فسیلها بطور پیشرونده ای تحت تاثیر تغییر شکل هم محور(coaxial deformation) چرخیده اند. و در شرایط K= 0/85+0/164 پیکره های فسیل گونه بصورت oblate triaxial ellipsoids در آمده اند. مطالعه و اندازه گیری موقعیت محور a- پیکره های فسیل گونه حاکی ازآن است که جهت (Minimum VI Eigenvector Points) 100/39 بوده و جهت (Maximum Eigenvector Points) V3 که بالاترین مقدار تمرکز خوشه ای را داراست، 201/14 می باشد.