مروت فرید آزاد - گروه زمین شناسی دانشگاه تبریز
علی عامری - گروه زمین شناسی دانشگاه تبریز
منصور مجتهدی - گروه زمین شناسی دانشگاه تبریز
فرید ملک قاسمی - گروه زمین شناسی دانشگاه تبریز

منطقه مورد مطالعه در حد فاصل جغرافیایی َ48 45 درجه سانتی گراد و َ52 45 درجه سانتی گراد شرقی و عرض جغرافیایی َ31 38 درجه سانتی گراد تا َ35 38 درجه سانتی گراد شمالی در جنوب شهرستان زنوز واقع است . در این ناحیه سنگهای آتشفشانی به صورت گنبدهای آتشفشانی، گدازه و اذر آواری رخنمون دارند. گنبدها و گدازه ها از دو نوع سنگ تشکیل یافته اند، آندزیتها و داسیتها. اینسنگها در زیر میکروسکوپ بافت پرفیری تا هیالوپرفیری نشان می دهند وفنوکریستهای آنها اکثرا از پلاژیولکازهای زونه و هورنبلندهای با حاشیه واکنشی بوده و در داسیتها گاهی فنوکریستهای کوارتزوبیوتیت نیز دیده می شوند. شواهد پترولوژیکی و صحرایی نشان می دهندکه شروع ولکانیسم منطقه در زمان ائوسن بالایی بصورت فوران انفجاری بوده که سبب تشکیل سنگهای آذرآواری شده، ولی در مرحله بعدی (الیگوسن) فوران آرام بواه که گدازه ها و کگنبدهای آتشفشانی حاصل شده است. در مرحله آخر، محلولهای گرمابی از طریق درز و شکافهای فراوانی که قبلا در گنبدها و گدازه ها بوجود آمده بوده اند، بالا آمده و سبب دگرسانی آنها گردیده و به این طریق معادن کائولن منطقه تشکیل شده اند. کانسنگ کائولن منطقه در نمونه دستی سفید تا زرد کمرنگ بوده و درشت بلور بیوتیت و مسکویت و کوارتز در آنها دیده می شوند. در زیر میکروسکوپ کانی های رسی، کوارتز، کلسیت، سریسیت و درشت بلورهای بیوتیت و مسکویت مشاهده می شود. سنگهای آذر آواری از نوع برش آتشفشانی بوده و دگر سانی نشان نمی دهند.