محبوبه جمشیدی بدر - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم طبیعی ، دانشگاه تبریز
منصور مجتهدی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم طبیعی ، دانشگاه تبریز
محسن موذن - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم طبیعی ، دانشگاه تبریز
محسن موید - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم طبیعی ، دانشگاه تبریز

منطقه موردد مطالعه در شرق شاهین دژ قرار دارد و جزء زون دگرگونی سنندج – سیرجان محسوب می شود. سن دگرگونی سنگهای منطقه کامبرین - اردویسین در نظر گرفته است. سنگهای منطقه شامل گنیس، گرانیتوئید گنیس و گرانیتوئید می باشد که بصورت متناوب برونزد دارند. هر سه گروه سنگ شامل کانیهای اصلی کوارتز، پلاژیوکلاز، الکالی فلدسپار، هورنبلند، بیوتیت و کانی فرعی اسفن می باشند. تفاوت در مودال کانیها و جهت یافتگی است. در بعضی نقاط سنگهای ملانو کرات به صورت لایه ها وقطعات منقطع دار در داخل سنگهای فوق برونزد دارند که فولیاسیون واضحی را نشان نمی دهند و در حد متاگابرو تشخیص داده شده اند که در بعضی نقاط به آمفیبولیت تبدیل شده اند. با توجه به فراوانی هورنبلند در گنیسها، گرانیتوئید گنیس ها و گرانیتوئید ها و همچنین با استفاده از نمودار ACF سنگ اولیه، سنگهای منطقه در محدوده ی تونالیت قرار می گیرند. با اسفتاده از مطالعات ژئوشیمی ، تیپ سنگهای گرانیتوئیدی جزء تیپ I و متعلق به سری متاآلومین است. سری ماگمایی سنگهای منطقه کالکوآلکالن و جایگاه اکتونوماگمایی سنگهای منطقه بدون در نظر گرفتن حادثه دگرگونی، قیل از برخورد صفحه ای می باشد. پاراژنز کانیهای دگرکونی مشخص کننده رخساره آمفیبولیت است. با استفاده از نمودار مثلثی PMG سنگهای دگرگونی دارای فابریک غالب PM می باشند. عامل اصلی تشکیل لایه های روشن و تیره تفریق دگرگونی است.