لیلا علی پور - دانشگاه پیام نور، واحد ساوه
احمد زواره ای - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
سیدحمید وزیری - دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال
عبدالله سعیدی - سازمان زمین شناسی کشور

برش مورد مطالعه در موقعیت جغرافیایی 23 45-15 45 طول شرقی و 00 39 الی 05 39 عرض شمالی قرار داشته و دارای 860/208 متر ضخامت حقیقی است که 212 متر آن متعلق به سازند مبارک (ویزئن) ، 144 متر آن نیز به سازند درود (آسلین – ساکمارین)، 372 متر آن متعلق به سازند روته (مرغابین) و 111 متر انتهایی آن نیز به سازند نسن (جلفین آغازی) ، تعلق دارد. رسوبات این برش در بخشی پائینی شامل گدازه، کوارتزیت و سنگ آهک، سپس گدازه و سنگهای آواری، در بخش بالایی نیز مشتمل بر سنگهای آهکی چرتی و دولومیتی است. با توجه به خصوصیات لیتولوژیکی ده بخش لیتواستراتیگرافی در منطقه مشخص شد. بر اساس انتشار چینه شناسی میکروفسیلهای شناخته شده، 4 زون تجمعی، فسیلی انتخاب شد که زون شماره 1 سن ویزئن، زون شماره 2 به سن مرغابین پیشین، زون شماره 3 به سن مرغابین پسین و در نهایت زون شماره 4 سن جلفین آغازی را دارد. نهایتا پس از مطالعات میکروسکوپی مقاطع نازک نمونه ها، سن ویزئن برای بخش پایینی برش که قبلا آن را آسلین – ساکمارین در نظر گرفته بودند، پیشنهاد گردید. شایان ذکر اینکه برش مورد مطالعه بر خلاف برشی علی باشی که قاعده آن گسل خورده می باشد کامل بوده و از نظر زمانی هیچ گونه نبود چینه شناختی مشاهده نمی شود. سازند مبارک بواسطه ناپیوستگی روی رسوبات سازند ایلانقره و سازند درود نیز بواسطه ناپیوستگی روی رسوبات سازند مبارک نهشته شده است و مرز سازندهای درود – روته و روته – نسن تدریجی است.