مصطفی مشکین - دانشجوی کارشناسی ارشد پترولوژی، دانشگاه صنعتی شاهرود
حبیب ا... قاسمی - استادیار زمین شناسی دانشکده علوم زمین، دانشگاه صنعتی شاهرود
عباس آسیابانها - استادیار زمین شناسی دانشکده علوم پایه، دانشگاه بین المللی امام خمینی

منطقة زرشک- سلطانقیس در ۱۰ کیلومتری شمال قزوین و در زون ساختاری البرز غربی قرار دارد. واحدهای سنگی این منطقه را گدازههای آتشفشانی و آذرآواریهای ائوسن تشکیل میدهند و قدیمیترین آنها, نهشتههای آذرآواری شامل انواع توف و آگلومرا هستند. در ادامه، الیوین بازالت، آندزیبازالت، تراکیآندزیت و داسیت فوران نمودهاند.. وجود یک لایه آهک توفی نومولیتدار به سن ائوسن میانی در زیر گدازهها به همراه ساختهای رسوبی نظیر لایهبندی تدریجی و چینهبندی متقاطع در آذرآواریها، بیانگر تشکیل این سنگها در محیط دریایی کمعمق است. بررسی شواهد سنگ شناسی و ژئوشیمیایی این سنگها حاکی از تغییر و تحولات پیوستهای در آنها شامل ظهور و حذف برخی کانیها، خوردگی فنوکریستها و تشکیل بافت غربالی در نتیجة فرآیندهایی چون تفریق و افت فشار است. نمودارهای مختلف ژئوشیمیایی حاکی از طبیعت کالکوآلکالن پتاسیک گدازهها و تعلق آنها به جایگاه قوس آتشفشانی قارهای(CAP) است.

زون البرز، آذرآواری، ماگمای کالکوآلکالن پتاسیک، قوس آتشفشانی، قزوین