فرهاد پیرمحمدی علیشاه - دکتری پترولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شبستر

منطقه مورد مطالعه در جنوب تبریز و شرق دریاچه ارومیه واقع است . این منطقه دربرگیرنده توالى سنگهاى آتشفشانى ریولیتى تا آندزیتی مربوط به فعالیتهاى آتشفشانى میوسن میانى و فوقانى و سنگهاى رسوبى تخریبى الیگومیوسن و پلیوسن و همچنین رسوبات اپى کلاستیک پلیوسن زیرین مى باشد. کانی های اصلی این سنگ ها شامل پلاژیوکلاز , هورنبلند, بیوتیت وکوارتز می باشند که در یک خمیره ریز بلور و شیشه ای قرار دارند. بافت غالب این سنگ ها پورفیری است.کانی شناسی ناهمگن، شواهد زمین شیمیایی، صحرایی وبافتی همچون بافت غربالی در پلاژیوکلازها، حاشیه های خ لیجی در تمام بلورها، زون بندی نوسانی در پلاژیوکلازها، بالا بودن نورم کوارتز و وجود آنکلاو های کاملاً گرد شده در این سنگ ها، به عنوان شواهد پدیده اختلاط ماگمایی در نظر گرفته می شود. اوپاسیتی شدن بیوتیت ها و آمفیبول ها نشان از بالا بودن فوگاسیته اکسیژن و فشار بخار آب در زمان تشکیل سنگ دارد. بر اساس داده های ژئوشیمیایی، سرشت ماگمای سازنده این سنگ ها کالک آلکالن است. با توجه به این مسئله محیط زمین ساختی این سنگ ها احتمالاً متعلق به یک کمان پس از برخورد می باشد که صعود ماگما و احتمالاً تولید آن، به وسیله گسل ها ی امتدادلغز و زمین ساخت کششی همراه با آن کنترل می شود. این ماگماتیسم پس از برخورد، ممکن است در اثر برخورد پوسته عربستان با ایران مرکزی رخ داده باشد.

سهند، ارومیه -دختر، داسیت، بافت غربالی، فرورانش ،محیط پس از برخوردی