مرتضی فرامرز

صنعت گردشگری در ایران دارای مزیت نسبی بسیار بالایی است که درصورت دستیابی به جایگاه شایسته خویش می تواند به رشد اقتصادی بهبود اشتغال افزایش رفاه اجتماعی و موارد بسیار دیگری منجر گردد. قرائن مشهود از قبیل افزایش روزهای تعطیل درآمد طول عمر تکامل روزافزون صنعت هواپیمایی و راه آهن گسترش ارتباطات جهانی دورنمای جهانگردی و گسترش هرچه بیشتر آن را نوید میدهد با انقلاب فناوری جهانگردی عصر سنت نیز متحول شده و گردشگری عصر مدرن پدیدار گشته است در قرن بیست و یکم گسترش و پیشرفت فناوری موجب خواهد شد که وقت انسان بیش از پیش آزاد گردد ثروتشان افزون شود و زمان بیشتری را صرف اوقات فراغت خود نماید. در واقع نیمه دوم قرن بیست و یکم را باید عصر صنعت گردشگری نام نهاد با ورود به عصر فناوری و اطلاعات واژه ای به نام اوقات فراغت رنگ و بویی تازه به خود گرفته است امروزه در کشورهای پیشرفته صنعتی بحث بر این است وقتی که انسان بتواند با 3 روز شکل می گیرد این نوع کشورها برنامه ریزی تمدن فراغت کار معیشت زندگی خود را تامین نماید 4 روز باقیمانده در هفته را چگونه باید بگذراند و اینجاست که می نمایند که که گذران اوقات فراغت را آنچنان متنوع وسیع و فراگیر نماید که تمدن آینده را تحت تاثیر این تنوع بخشی با عنوان تمدن فراغت قراردهند.

گردشگری، سرمایه گذاری، شناخت، تحلیل هزینه منفعت، تحقیقات، امنیت، کارکنان آموزش دیده، تبلیغات