اسماعیل جرجانی - عضو هیئت علمی و دانشجوی دکتری مهندسی معدن، واحد علوم و تحقیقات، دانشگ
بهرام رضائی - دانشیار، دانشکده مهندسی معدن و متالوژی و نفت، دانشگاه صنعتی امیرکبی
علیرضا ضیائی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معدن، واحد علوم و تحقیقات ، دانشگاه آزا

تاثیر نامطلوب گوگرد در زغال از جمله آلوده سازی محیط زیست، کاهش کیفیت فولاد و کاهش ارزش حرارتی زغال باعث گردیده است تا در دهه های اخیر روش های جدایش گوگرد از زغال مورد توجه قرار گیرد. با روش هایی از جمله میز، جیگ، واسطه سنگین ، فلوتاسیون و آگلومراسیون تنها می توان تا 70 درصد گوگرد معدنی (بخصوص نوع پیریتی) را کاهش داد و این در حالی است که گوگرد آلی همچنان در زغال باقی می ماند. در این تحقیق روش های تعیین کمی و کیفی انواع گوگرد در زغال سنگ ورشوهای مختلف حذف آن از جمله شیمیایی و بیولوژیکی مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعات نشان میدهد که با روش تجزیه حرارتی می توان 25 تا 35 درصد از گوگرد آلی را از زغال سنگ جدا نمود و این در حالی است که با احیاء توسط هیدروژن درصد بالاتری از گوگرد حذف شده است. اکسیداسیون توسط گازها و نمک های فلزی، همچنین به رووش انتقال الکترونی، عموما در دما و فشار بالا صورت گرفته و قادر است تا درصد بالایی از انواع گوگرد را از زغالسنگ حذف نماید. استفاده از حلال های آلی از جمله تولوئن، دی متیل فورمامید، تتراهیدروفوران و اتانول، نتایج رضایت بخشی را به همراه نداشته است. این حلالها در بهترین شرایط قادر اند تا 28/8 درصد از گوگرد آلی را از زغال جدا کنند و این در حالی است که 27 درصد از زغال نیز وارد حلال می شود. امواج میکروویو، گاما و ماوراء صوت به صورت تلفیقی با سایر روش های شیمیائی به کار رفته و تاثیر این روش ها را افزایش می دهند. روشهای بیولیچینگ و فلوتاسیون میکروبی نیز به جهت مصرف پایین انرژی و عدم اتلاف زغال به عنوان روشهایی موفق مورد بررسی قرار گرفته است.

گوگرد معدنی ، گوگرد آلی ، گوگرد زدائی زغال سنگ ، آلودگی محیط زیست