مفید شاطری - دکترای جغرافیا

قنات به عنوان یک پدیده تکنولوژیکی فرهنگی سهم مهمی در عمران و ابادی مناطق خشک و نیمه خشک داشته است این تکنولوژی که حاصل اندیشه و تفکر نیاکان و پیشینیان ماست در انطباق با شرایط زیست محیطی و جغرافیایی طراحی شده است. تا دهه 1960 بخش اعظم مناطق داخلی ایران به وسیله قنات آبیاری می شدند زیرا عمده آب این مناطق از منابع طیرزمینی تامین می شد. قناتها علاوه بر کارکرد اولیه شان که تامین آب شرب و کشاورزی بوده به مرور زمان دارای کارکردهای متنوعی شده که یکی از این کارکردها فرهنگ وقف در قنوات است که اثرات اجتماعی ، فرهنگی مثبتی را برای جامعه به همراه داشته است در این مقاله به بررسی وقف و اثرات اجتماعی ، فرهنگی آن در شهر قاین پرداخته می شود مطالعه ما به روش میدانی و اسنادی با تکیه بر متون وقفنامه های موجود به صورت موردی در خصوص قناتهای شهر قاین صورت گرفته است.