حمید عباداللهی چنذانق - عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی دانشگاه گیلان
زهرا خستو - کارشناس ارشد جامعه شناسی

تعاملات میان کنشگران حوزه علم از عوامل مهم رشد و توسعه علوم، به ویژه علوم انسانی، به شمار می رود. به باور برخی از جامعه شناسان، علم واقعیتی است که در جریان کنش متقابل میان کنشگران و در درون میدان علم تولید می شود. در نتیجه اینتعاملات، کنشگران یکدیگر را می یابند و با توجه به علائق مشترکشان، حلقه های فکری ایی به وجود می آورند که به نظر کالینز همان اجتماع علمی است. هر اجتماععلمی افرادی را شامل می شود که دارای مناسک تعاملی بوده، بر روی حوزه های مفهومی مشخص تمرکز می کنند و ایده های نظری و رو ششناختی را در بین خود بهاشتراک می گذارند. بدین ترتیب، از تعاملات علمی درون اجتماع علمی، جرقه هاییجدید حاصل می شوند که به تدریج وآنهم به واسطه کنش متقابل مستمر می توانند به یافته های علمی جدید بدل گردند.مروری بر ادبیات جامعه شناسی علم در ایران حاکی از آن است که به ارتباطات و کنش متقابل کنشگران در حوزه علوم انسانی در داخل کشور، به لحاظ نظری و روش شناختی، توجه کافی مبذول نشده است. این مهم در حال ی است که بومی سازی علوم انسانی، در سال های اخیر، از مهمترین موضوعات مورد مجادله در حوزه علوم انسانی در داخل کشور به شمار می رود. این مقاله مدعی است یکی از موانع عمده بومی سازیعلوم انسانی میزان اندک تعاملات علمی در بین کنشگران حوزه علوم انسانی است و با زمینه سازی های ساختاری و ارتباطی برای افزایش میزان تعاملات بین محققین واستادان دانشگاه در حوزه علوم انسانی می توان به شک لگیری حلقه های فکری در داخل کشور کمک کرد و از این طریق باعث خلق نوآوریهایی در حوزه علوم انسانی برای بومی سازی آن در کشور شد

اجتماع علمی، تعامل مناسکی، حلقه های فکری، بومی سازی، علوم انسانی