احمد امین - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شه رکرد
منصور میرزانیا - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه شه رکرد
صغری شمسایی - کارشناس دبیر فارسی دبیرستا نهای شه رکرد

پس از بررسی کتا ب های این دوره هفت ساله و تهیه جداول و نمودارهایی درچهار بخش متون نظم، متون نثر، تاریخ اد بیات و آرای ه ها و قالب های شعری و بحث و بررسی نتایج معلوم شد که پیوستگی لازم بین اجزای این کتاب ها وجود ندارد، اما نم ی توان غیر هدفمند به حسابشان آورد . مهم ترین دلیل نیز ذوقی بودن ادبیات و فقدان ملا ک های کمی و دقیق است . آنجایی که ملا ک های کمی وجود داشت، مق ایسه ها از تأکیدها و توجه بیش از حد نسبت به بعضی آثار و صاحبان آن و کم توجهی نسبت به دوره هایی دیگر نشان می داد. به عنوان مثال این فرض که به ادبیات معاصر فارسی در کتاب های درسی توجه نشده کاملاً مردود است و بیش از 81 درصد متون نثر و 47 درصد متون نظم مربوط به دوره معاصر است و از قرن دوازدهم هیچ اثر نثری انتخاب نشده و سه م توجه به دوره معاصر در سال دوم دبیرستان و پیش دانشگاهی از همه بیشتر است و در بین شاعران گذشته نیز بیشترین توجه به فردوسی و سپس به سعدی و مولوی بوده و حافظ برخلاف انتظار 2/7 درصد را به خود اختصاص داده است و از همه توجه به ادبیات معاصر سهم اخوان ثالث5/8درصد و از همه بیشتر و پس از او سهراب سپهری نیما و ملک الشعرای بهار قرار می گیرند و این توزیع در طی همه دوره آموزشی مناسب به نظر می رسد. در نثر معاصر سهم گروه مؤلفان کتاب های درسی از همه بیشتر و حدود 21 درصد است و پس از آن به طور نسبی محمدعلی اسلامی ندوشن، سیمین دانشور، جلال آل احمد، محمدعلی جمال زاده و غلامحسین یوسفی قرار می گیرند. و از بین قدما بیهقی و نصر الله منشی مورد توجه بوده اند. نزدیک به 97 درصد متون نثر ساده است و تنها 3 درصد فنی و از آثار متکلف استفاده نشده است . در بخش تاریخ ادبیات بیشتر از روش آموزش غیر مستقیم استفاده و به مولوی و سعدی و فردوسی و حافظ بیشتر اشاره شده است و این بخش غیر هدفمندتر از سایر بخش ها به نظر می رسد و سهم معرفی ادبیات برون مرزی حدود 25 درصد است.

علوم انسانی، درس فارسی، دوره راهنمایی، دبیرستان، آموزش وپرورش