روح الله تقی زاده مهرجردی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران
شهلا محمودی - تهران،استاد دانشگاه تهران
احمد حیدری - استادیار دانشگاه تهران
فریدون سرمدیان - استادیار دانشگاه تهران

بیابان زایی عبارت است از تخریب اراضی در مناطق خشک، نیمه خشک تا نیمه مرطوب تحت اثر تغییرات اقلیمی و فعالیت های انسانی مناطق خشک و نیمه خشک نظیر ایران که به طور قابل توجهی اکوسیستم شکننده ای دارند، در معرض تخریب و بیابان زایی قرار دارند . ظهور بیابان زایی سیمایی واحد و یکسان نداشته بلکه به اشکال گوناگون و در ابعاد متفاوت رخ می نماید . فرسایش آبی و بادی، نابودی جوامع گیاهی و جانوری، تخریب منابع آب و خاک، بر هم خوردن تعادل اکوسیستم ها و کاهش تولید حیاتی از جمله بارزترین نمونه های بیابان زایی به شمار می روند که همه اینها پیامدهای فاجعه آمیزی را به دنبال دارند در ایران آمار نشان می دهد که %30 مساحت کشور که معادل 50 ملیون هکتار است به عنوان اراضی تخریب شده شناسایی شده اند به دنبال پدیده بیابانزایی خصوصیات فیزیکی شیمیایی و میکرومورفولوژی خاکها دستخوش تغییراتی می شود که ماحصل آن کاهش کیفیت خاک ) ) Soil quality می باشد . Zhao وهمکاران طی تحقیقی در کشور چین نشان دادند که خصوصیات خاک در اثر فرایند بیابان زایی تغییر کرده وکیفیت خاک کاهش پیدا کرده است Rodrigues (.9) نیز گزارش داد که پدیده بیابان زایی باعث تخریب خصوصیات خاک و همچنین باعث تخریب پوشش گیاهی در منطقه شده است هدف از این تحقیق بررسی تغییرات خصوصیات فیزیکوشیمیایی و میکرومورفولوژی خاکها در سه منطقه بیابانی، نیمه بیابانی و غیر بیابانی در یزد می باشد .