جعفر شهابی فر - عضوهیات علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی قزوین

در اکثر کشورهای جهان درصد بازیافت نیتروژن برای گندم حدود 33 درصد گزارش شده است و 67 درصد باقی مانده به روش های مختلف مانند تصعید، تثبیت و آبشویی به صورت نیترات به هدر می رود . تحقیقات در مورد مصرف بهینه کودهای نیتروژنه و ترویج آن افزایش بازیافت آن را تا حدود 80 درصد در روش های علمی کشاورزی به همراه دارد . (Raun, Johnson 1999) استفاده از منابع کودهای نیتروژنه مانند اوره با پوشش گوگردی، مصرف سرک ( تقسیط هر چه بیشتر کودهای نیتروژنه ) طی دوره رشد و مطابق با نیاز گیاه، کود آبیاری و محلولپاشی از راههای افزایش کارآیی نیتروژن می باشد ( رضایی و ملکوتی ).1382 کاربرد اوره با پوشش گوگردی به صورت پایه و قبل از کاشت نسبت به مصرف اوره چه به روش پخش سطحی و چه به روش جایگذاری عمقی، افزایش بیشتری در عمکرد گندم داشته است . در حالی که بازیافت نیتروژن از منبع اوره 20/1 و 21/3 درصد بود ( به ازای مصرف هر کیلوگرم نیتروژن از منبع اوره به ترتیب نیتروژن 8 و 8/6 کیلوگرم دانه تولید شد که کارآیی پایینی است ). با مصرف اوره با پوشش گوگردی به ترتیب به 32/1 و 30/9 درصد افزایش یافت ( لطف الهی و همکاران 1383)