ناهید خسروی نجف آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد بخش علوم خاک دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
نجفعلی کریمیان - استاد بخش علوم خاک دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
جعفر یثربی - استادیار بخش علوم خاک دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز

آلودگی خاکها به فلزات سنگین یک نگرانی مهم زیست محیطی در سراسر جهان است . افزایش روی در خاک به فعالیتهای بشری بویژه استخراج معادن، انتشار گازهای صنعتی، نشت یا دفن ضایعات صنعتی، کاربرد لجن فاضلاب، در خاک های زراعی، و کاربرد کودها و آفت کشها ربط داده شده است ( کابتا - پندیاس و پندیاس، ).1989 گیاه پالایی عبارتست از یک تکنولوژی با هزینه کم با استفاده از گیاهان به منظور خارج کردن، نگهداری و بی اثر کردن آلاینده های زیست محیطی نظیر فلزات سنگین، عناصر کمیاب، ترکیبات آلی نفتی، و مواد رادیو اکتیو در خاک و آب ( ناسکیمنتو و همکاران، ).2006 گیاهانی که به این منظور استفاده می شوند در اصطلاح بیش انباشتگر نامیده می شوند که قادرند تا 100 برابر گیاهان معمولی عناصر سنگین را جذب نمایند ( لاسات، ).2000 عصاره کشی گیاهی تحریک شده به صورت شیمیایی یکی از روشهای گیاه پالایی است که به منظور تحریک تجمع فلزات بوسیله گیاهان دارای بایومس بالا گسترش یافته است . کلاتهای سنتزی کارایی بالایی برای چنین هدفی نشان داده اند هرچند خطر جدی ایجاد مقادیر بسیار زیاد از فلزات محلول در کاربرد مزرعه ای این ترکیبات وجود دارد . در عین حال کاربرد ترکیبات طبیعی مانند اسیدهای آلی با وزن ملکولی کم که به راحتی قابل تجزیه زیستی هستند از کاربرد کلاتهای سنتزی برای افزایش عصاره کشی گیاهی بهتر است ( ناسکیمنتو و همکاران، ).2006 اسیدهای آلی در بدست آوردن عناصر غذایی توسط گیاه و رشد گیاه به وسیله افزایش پویایی این عناصر و سمیت زدایی عناصری مانند آلومینیوم نقش دارند ( سندن و همکاران، ).2005 بنابراین افزایش آلودگی خاکها ونقش اسیدهای آلی در افزایش عصاره کشی گیاهی این فلزات سنگین توسط گیاه و وجود اطلاعات محدود در مورد عنصر روی دراین زمینه، اهمیت مطالعه در این رابطه ضروری به نظر می رسد .