شهریار افندی زاده - دانشکده مهندسی عمران ٬ دانشگاه علم و صنعت ایران
رضا گلشن خواص - دانشکده مهندسی عمران ٬ دانشگاه علم و صنعت ایران

امروز معضل ترافیک در بسیاری از شهرهای بزرگ دنیا ٬ بخش عمده ای از وقت و سرمایۀ شهروندان را مصروف خود می سازد . در چنین شهرهایی استفاده از راهکارهای مدیریتی در زمینۀ عرضه و تقاضا ٬ عموماً بعنوان راه حله ای موقت برای مشکلات موجود مطرح می باشد . طرحهای افزایش عرضه سیستم حمل و نقل همچون احداث بزرگراههای جدید ٬ تعریض معابر موجود ٬ ایجاد تقاطعات غیر هم سطح و . . . بعن وان طرحه ای زیربن ایی پر هزینه در بیشتر موارد در شبکة حمل و نقل شهری بطور کامل اجرا نشده است . بهره مندی از روشهای کم هزینه و زودب ازده سبب می شود شبکۀ معابر شهری تا زمان تکمیل طرحهای پر هزینه و زیربنایی از مزایای طرحهای کوچکتر در زمانی کوتاهتر برخوردار شود . در رعایت سلسله مراتب شبکة معابر ٬ بزرگراهها باید فاقد تقاطعات همسطح باشند . با توجه به وجود تعداد زیادی تقاطع همسطح در شبکة بزرگراهی و عدم وجود بودجة کافی برای غیر همسطح نمودن آنها ٬ یکی از روشهای مدیریت دسترسی حذف کلیة حرکتهای چپ گرد و نیز حرکت مستقیم مسیر فرعی در محل تقاطع است که با استفاده از دو دوربرگردان در دو سوی محل تقاطع برای تأمین دسترسی های محدود شده انجام می گیرد . در این تحقیق تلاش شده است تا با مقایسۀ وضعیت تقاطع ٬ قبل و بعد از احداث دوربرگردان ٬ به ارائۀ روشی جه ت تصمیم گیری برای انتخاب نوع کنترل تقاطع بصورت دوربرگردان اقدام شود .