سعید دلیرپور - کارشناس ارشد راه و ترابری، شرکت مطالعات جامع حمل ونقل و ترافیک تهران
آرش نوروزی - کارشناس ارشد برنامه ریزی حمل و نقل ، مهندسین مشاور رهروان عمران

استفاده از دوچرخه بعنوان یکی از شیوه های حمل و نقل در-تا-در ، پاک ، و کم هزینه در تمامی کشورهای دنیا رایج شده است. این شیوهی حمل و نقلی حتی در مقایسه با پیاده روی نیز مزایایی از قبیل سرعت بالاتر و توانایی پیمایش بیشتر دارد. با تغییر رویکرد شهرداری از شهر خودرو محور به انسان محور در سالهای اخیر و همچنین گسترش حمل و نقل پاک در شهر تهران، طراحی کریدورهای مسیر دوچرخه به اتمام رسیده و هماکنون در بسیاری از مناطق شهر به بهره بردرای رسیده است با این وجود چنانچه بایسته و شایسته است از سوی مردم مورد استقبال قرار نگرفته است. در این مقاله با ارزیابی مشکلات بر سر راه استفاده از دوچرخه به ارائه راه حل هایی در راستای افزایش سهم دوچرخه در جابجایی ها با تکیه بر تجربهی سایر شهرهای دنیا شامل شهرهای توسعه یافته و در حال توسعه گردیده است و راهکارهای پیشنهادی در غالب دو سطح آموزشی و فرهنگی تقسیم بندی شده و در هرسطح بطور جداگانه راه حل هایی ارائه گردیده است.

دوچرخه سواری، فرهنگ، آموزش