محمدحسین سالاری نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشدمعماری، دانشگاه آزاد اسلامی، رفسنجان، ایران
سیاوش رشیدی شریف اباد - استادیارگروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، شهربابک، ایران

شهر بدون حضور پیاده و مردم ارزش نداشته و هویتی پیدا نمی کند و این عابرین پیاده هستند که سرزندگی، حیات وپویایی را به داخل شهرها هدایت می کنند. مسیر پیاده تجلی گاه حیات مدنی شهر و محل رخداد وقایع و فعالیتهای اجتماعی شهروندان در زندگی و حیات شهری می باشد. فضاهاى پیاده روى شهرى، ساختارها، فضاها و مردمانشهر را به یکدیگر پیوند مى دهد .افزایش کیفیت پیاده راه ها، عابران را قادر مى سازد تا به صورتى حقیقى با محیطشهرى خود تعامل داشته باشند و آن را تجربه کنند .از این رو بررسی عوامل مؤثر بر کیفیات فضایی پیاده راه ها ویافتن معیارها و شاخص های تأثیرگذار دراین زمینه و بهبود این عوامل باعث غنی تر شدن زندگی اجتماعی وفرهنگی می شود و می تواند در افزایش حس سرزندگی مؤثر واقع شود .هدف این پژوهش بررسی و تحلیل مؤلفه هایتأثیر گذار بر روند کیفیت فضایی محور پیاده روها، بارویکرد حس سرزندگی فضای شهری می باشد. این پژوهش سعیدارد با استفاده از روش توصیفی - تحلیلی به این پرسش پاسخ بدهدکه چه معیارهایی برای ارتقای کیفیت پیاده راههای شهری می بایست در نظر گرفته شود و کدام یک از این معیارها و شاخص ها از اولویت بیشتری برخوردار میباشند و چگونه می توان با ارتقای کیفیات فضایی پیاده راه ها موجب افزایش حس سرزندگی در عابران پیاده شد.

پیاده روها ، فضای شهری، کیفیت فضایی، سرزندگی