زهره فنی - دانشیار دانشکده علوم زمین دانشگاه شهید بهشتی.
مریم بیرانوندزاده - دانشجوی دکترا جغرافیا و برنامه ریزی شهری و پژوهشگر جهاد دانشگاهی واحد لرستان
اکبر سلطان زاده - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
ضرغام غلامرضایی - دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری

توزیع فضایی جمعیت در کشورهای جهان بخصوص در کشورهای در حال توسعه، عدم تعادل در شبکه استقرار جمعیت وبهره برداری از منابع سرزمینی را نشان می دهد. در دهه های اخیر این عدم تعادل شدت بیش تری یافته است و کشورهای مختلف هریک به فراخور حال خود راه حل هایی در جهت تعادل سازی شبکه شهری برگزیده و به دنبال خطی برای توسعه آتی خود هستند. در ایران نظیر بسیاری ازکشورهای در حال توسعه، شبکه شهری در دهه های اخیر به دنبالدگرگونی شرایط اقتصادی- اجتماعی ایران با آهنگ و شتابی کم و بیش متغیر دچاردگرگونی شده و اشکال مختلفی را عرضه داشته است. هدف پژوهش حاضر با هدف بررسی ساختار شبکه شهری لرستان در سال های 1375-1390تدوین شده است. روش تحقیق به کار گرفته شده توصیفی _تحلیلی با تاکید بر مدلهای مورد مرتبط با موضوع است. یافته هایپژوهش بیانگر آن است که تاکنون سازمان فضایی حاکم بر شبکه شهری در استان لرستان نسبتاً متعادل بوده استت، البته انین تعادلی در صورتی تداوم خواهد یافت که شهر های استان از درون خود دچار مشکلات شهر های بزرگ در مقیاس خرد نشوند و فضای مناسب را برای نسل کنونی و آینده فراهم کنند. براساس بررسی های صورت گرفته بر طبق شتاخت ضریب آنتروپی حل اختلاف طبقه ای آرتواسمایلز شهرهای کوچک بیشترین تعدادشهرهای استان را دربرگرفته اند

نظام شهری، تعادل بخشی، آمایش سرزمین، لرستان