امیر فتحی فرزانه - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای دانشگاه شهید بهشتی.
رزا درخشان - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای دانشگاه تهران
فاطمه جلیل زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی منطقه ای دانشگاه علم و صنعت

برنامه ریزی فضایی با تعریف مقیاس های متنوعی از فضا سعی دارد که فعالیت های انسانی را معنی دار تر و قابل ادراک تر نماید. سرزمین شهر محور به محدوده گسترش یافته ای از نواحی پیرامون یک یا چند شهر اصلی کلان شهر اشاره دارد که در تعامل عملکردی و کالبدی با هسته شهر اصلی می باشند. توجه به مفهوم سرزمین های شهر محور در برنامه ریزی فضایی موجب کاستن محدودیت های اداری و سیاسی از ببیل تقسیمات استانی در تعریف و شناخت ماهیت واحد های فضایی می شود. همچنین گام اساسی در راستای نیل به توسعه پایدار می باشد. چگونگی تعییین محدوده سرزمینهای شهر محور که از مرکزیت کنن شهر شروع شده و تا شهرهای پیرامونش امتداد می یابد امری چالش برانگیز و اجتناب ناپذیر است. پژوهش حاضر در حد توان به این مساله پرداخته است. عنوه بر شناسایی عناصر تشکیل دهنده سرزمین هایشهر محور، با استفاده از دو روش تحلیل جریان ها و تخمین زمان- فاصله محدوده هایی برای سرزمین های شهر محو ر تعریف می شود. سرانجام با هم پوشانی دو محدوده به دست آمده، محدوده نهایی سرزمین شهر محور بهینیه سازی می گردد. روش اصلی تحقیق در پژوهش حاضر، روش توصیفی- تحلیلی است. البته به علت ماهیت پژوهش علاوه برروش اصلی از روش تحلیل محتوا برای شناخت مفاهیم سرزمین های شهر محور و تعیین محدوده آن استفاده شده است . همچنین تعاریف و تکنیک های مختلف با استفاده از روش کتابخانه ای گردآوری شده است.

سرزمین های شهر محور، هسته، نواحی پیرامون، مرزبندی عملکردی، برنامه ریزی فضایی