قدیر صیامی - استاد، دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد
رویا قرشی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه بین المللی امام رضاع
ندا دادخواه - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری، دانشگاه بین المللی امام رضاع

کیفیت زندگی شاخصی جدیدی در سنجش میزان پایداری سکونت در محلات شهری بویژه بافتهای تاریخی - فرسوده ایران است این بافت ها علیرغم برخورداری ازعناصرهویت بخشی کالبدی بصری تاریخی و ظرفیتهای بی بدیلشان درتوسعه میان افزا درسالهای اخیر براثرگذشت زمان و تغییر درالگوهای فضایی ساخت و ساز با چالشی به نام افت چشمگیر شاخصهای کیفیت زندگی مواجه شده اند محله سرشور درمرکز تاریخی کلانشهر مشهد ازجمله بافتهای ارزشمند تاریخی و درعین حال فرسوده ای است که مواجهه با معضلاتی چون فرسودگی کالبدی ناکارامدی عملکردی مشکلات زیست محیطی و ... به شدت برکیفیت زندگی ساکنین درآن تاثیر گذاشته است ازاین روهدف این مقاله سنجش مولفه های اثربخش درارتق شاخصهای کیفیت زندگی دراین بافت خواهد بود روش تحقیق دراین مقاله ازنظر هدف تحلیلی توصیفی ازنظر طرح پژوهش کاربردی توسعه ای است روش گرداوری اطلاعات به دوصورت کتابخانه ای و میدانی تکمیل پرسشنامه بصورت تصادفی ساده صورت گرفته است حجم نمونه براساس مدل کوکران و باتوجه به جامعه اماری بافت معادل 80نفر براورد شد تکنیک تحلیل اطلاعات دراین مقله است تاپسیس است یافته های این تحقیق نشان میدهد که دربین عوامل موثر درارتقا کیفیت زندگی شهری دربافت تمایل به حضور درمراسم مذهبی با 0.7116دسترسی به مراکز خرید روزانه و هفتگی با امتیاز 0.694 وکیفیت دسترسی به حمل و نقل عمومی باضریب 0.6158ازجمله عواملی هستند که میتواننددرارتقا شاخصهای کیفیت زندگی درمحله سرشور نقش آفرین باشند

بافت فرسوده ، کیفیت زندگی شهری ، شاخصهای کیفیت زندگی ، تکنیک TOPSIS ، محله سرشور