غلامحسن شیرازی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری
حیدر ابراهیمی - کارشناس ارشد مدیریت شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات گروه مدیریت شهری، ایران
ضیاءالدین سعیدی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی آمایش سرزمین، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد اصفهان
ابراهیم محمدیان روشن - کارشناش ارشد علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج، گروه علوم سیاسی، ایران

ناکامی برنامه ها و پروژه های توسعه متکی به رهیافت های تمرکزگرا، دستوری و یکسویه، تکنولوژی مدار با تخصیص منابع و آموزش هر چند ممکن است دلسوزانه هم بوده باشد اما عملا به کنار ماندن مردم از جریان توسعه و نا توانمند سازیاجتماعات و حتی گرفتار آمدن آنان در دام وابستگی منجر شده است. در بسیاری موارد اعتماد به نفس، ظرفیت تصمیم گیری و مدیریت جوامع نیز تحلیل رفته است. تجربیات ایران نشان می دهد که در گذشته عموماً راهبرد حداکثر دخالتدولت در برنامه ها و پروژه های توسعه همراه با بخشی نگری و تعصب سازمانی موجب حذف یا کمرنگ شدن مشارکت مردمی، دانش بومی، نهادهای محلی و خصوصاً تشکل های غیر دولتی بوده است بر همین مبنا پژوهش حاضر به نقش و اهمیت برنامه ریزی مشارکتی در تحقق مدیریت جهادی در مدیریت شهری به ویژه شهرداری ها و شورای اسلامی شهر باروش توصیفی- تحلیلی پرداخته است، نتایج پژوهش نشان می دهد که رویکرد مردم محوری در برنامه ریزی شهری در شرایط موجود شهرهای ایران با تکیه بر پتانسیل های مشارکتی مردم در مدیریت شهری به ویژه شهرداری ها و شورای اسلامی شهر نفش مهمی در افزایش پایداری برنامه ریزی و پایداری شهر خواهد داشت

مشارکت، مشارکت شهروندان، مدیریت شهری، شهرداری