نرجس محجوب - دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین
رضا عزتیان - دکتری مهندسی محیط زیست، ریاست اداره خدمات بهداشت حرفه ای و مشاغل خاص وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

توسعه پایدار اصطلاحی است که این روزها در رسانه ها و محافل مختلف علمی و پژوهشی به دفعات بسیار شنیده می شود وتا کنون کنفرانس ها و اجلاس های بسیاری در این زمینه برگزار شده اند و تعاریف و راهکارهای بسیاری نیز ارائه گردیده است.متداول ترین و مفهومی ترین تعریف توسعه پایدار، تعریفی است که در سال 7891 در گزارش کمیسیون جهانی توسعه و محیط توسعه ای که بدون لطمه زدن به توانایی نسل های آینده در « ؛ زیست سازمان ملل به نام آینده مشترک ما ارائه شده استبر اساس این تعریف آنچه که باید مد نظر برنامه ریزان قرار گیرد آن .» مواجهه با نیازهایشان، نیازهای کنونی را برآورده می کنداست که این مطلب را سرلوحه کار خویش قرار دهند که در هر نوع برنامه ریزی، به ویژه برنامه ریزی شهری که موضوع این مقاله می باشد، کمترین آسیب ها به محیط زیست انسانی وارد گردد و نسل آینده نیز از حق طبیعی خود یعنی استفاده از منابع موجودروی زمین برخوردار گردند. این امر با استفاده از راهکارهایی نظیر بهره گیری بیشتر از انرژی های تجدیدپذیر، استفاده بهینه ودرست از منابع موجود و گاه به کار بستن راهکارهایی بسیار ساده و ابتدایی می تواند محقق گردد. هدف نگارندگان از نگارش این مقاله بهره گیری از تجارب به کار برده شده در این زمینه در برنامه ریزی شهری، به کار بستن آنها ودر موارد لزوم بومی سازی آنها و همچنین ارائه ایده ها و راهکارهای جدید با الهام گرفتن از این تجارب می باشد. در این راستا شهروین با توجه به تجربیات و عملکردهای بسیار در این زمینه که موجب گردیده در سال های اخیر در جایگاه نخستین شهرهای جهان از لحاظ کیفیت زندگی قرار گیرد و همچنین انتقال تجربیات خود به سایر شهرهای جهان، به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب گردیده است.

پایداری، توسعه پایدار، محیط زیست، وین، UN-HABITAT