اسماعیل نصیری - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور تهران
نسرین گنجی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری

کشور ایران به لحاظ موقعیت جغرافیایی از مستعدترین مناطق جهان از نظر بروز مخاطرات طبیعی و به ویژه زمین لرزه است،به طوری که در آسیا جایگاه هفتم و در جهان جایگاه سیزدهم را به خود اختصاص داده است. با نگاه اجمالی به نقشه هایپهنه بندی زمین لرزه، می توان دریافت که بیشتر سکونتگاه های پرجمعیت روستایی و شهری کشور در دامنه های البرز و زاگرس واقع اندکه از لحاظ تهدید مخاطرات طبیعی و به ویژه زلزله آسیب پذیری نسبتاً بالایی دارند. به همین خاطر تأکید این پژوهش، بررسی بافتهای آسیب پذیر شهری در برابر بحران زلزله میباشد. برای بررسی این موضوع از دو روش اسنادی ومیدانی و روش تحقیق توصیفی- تحلیلی استفاده شده است. در فرایند عملیات میدانی دو نوع پرسشنامه تهیه گردید که پرسشنامه اول توسط 222 خانوار انتخاب شده پرسشنامه دوم توسط 24 نفر از ساکنین این منطقه تکمیل گردید. .قریب نیمیاز واحدهای مسکونی منطقه 2 کرج به دلیل عدم رعایت ملاحظات فنی به ویژه سازه نامناسب و استفاده از مصالح بی دوام و کم دوام در برابر زلزله غیر مقاوم و ناپایدار است و این سکونتگاههای ناپایدار گرچه کمتراز 03 درصد منطقه تمرکز یافته اند،ولی بیش از 03 درصد جمعیت عمدتا کم درآمد شهر را با ویژگیهای اجتماعی اقتصادی متمایز در خود جای داده است.دراین پژوهش ابتدا در حوزه نظری مفاهیم بافت شهری،زلزله و برنامه ریزی شهری مورد بررسی قرار میگیرد و سپس به تجزیه و تحلیل داده ها میپردازیم

زلزله،آسیب پذیری،بافت شهری