احسان احدمطلقی - دانشیار ، مدیریت بازرگانی ، دانشگاه پیام نور
مریم عزیزی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سیستمهای اقتصادی– اجتماعی،دانشگاه پیام نور، مرکز تهران شمال، تهران ،ایران
مهرداد نیکو - دانش آموخته مقطع دکتری مهندسی صنایع، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران ، ایران

الگوی برنامه ریزی در کشور بخشی است، که پیامد آن توسعه نامتوازن در بین مناطق می باشد. ارزیابی مستمر از سطح توسعه یافتگی مناطق و تعریف طرح و پروژه هایی در راستای تعدیل تاصله سطح توسعه یافتگی ، تا حدودی این نقیصه را مرتفع میسازدسنجشسطح توسعه یاتتگی، از تعریف متغیرهای مرتبط با توسعه، آغاز می گردد. در اکثر مطالعات، انتخاب شاخص ها بدون بهره مندی از یکچارچوب و ساختاری مشخص انجام شده و صرتاً تعدادی شاخص بر اساس نظرات و تجارب افراد، در کنار یکدیگر قرار گرفته اند. در این تحقیق از الگوی توسعه انسانی که مبتنی بر سه مفهوم رفاه اقتصادی، سلامت و کسب دانش می باشد، برای انتخاب متغیرها استفادهشده است. مفاهیم توق مستقیما در سطح شهرستان قابل اندازه گیری نبوده و 27 متغیر برای سنجش این مفاهیم معرفی شده اند هرشاخص در یک ساختار سلسله مراتبی به یکی از ابعاد مدل توسعه انسانی مرتبط شده اناد . وزن معیارها در سطح توسعه یافتگی متفاوت بوده و تحلیل سلسله مراتبی (AHP) با استفاده از نظر خبرگان برای وزن دهی به کار گرفته شده است ازروش پیشنهادی برای رتبه بندی شهرستان های استان تهران استفاده شده است

توسعه یافتگی ، توسعه انسانی ، تحلیل سلسه مراتبی، رتبه بندی، استان تهران