سیده منیره کریمی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری – معماری دانشگاه شاهرود
مسعود طاهری شهرآئینی - استادیار دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شاهرود
فرشاد دشتی - مربی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه شاهرود

انسان موجودی فطرتا اجتماعی است و نیاز به تعامل با افراد مختلف و حضور در اجتماع دارد. فضاهای شهری بازتابی از این رویکرد میباشند. امروزه بعد اجتماعی– اشتراکی زندگی انسان به فراموشی سپرده شده است و فضاهایی به منظور پاسخگوییبه آن وجود ندارد، به همین منظور ایجاد فضایی که بتواند روابط اجتماعی را تقویت کند و موجب ارتباط بیشترافراد شود حائز اهمیت است. در گذشته محلات، مکانی برای ارتباط بیشتر افراد بوده است اما با گذشت زمان این روابط کمرنگ شده است. در حال حاضر میتوان واحد همسایگی را به عنوان عنصری جهت تقویت تعاملات اجتماعی معرفی کرد . حوزه یهمسایگی عرصهای نیمه عمومی به شمار میرود که همانند مفصلی بین عرصه عمومی شهر و عرصه خصوصی خانه ایفای نقش میکند. در ای پژوهش سعی بر آن است تا ضمن آشنایی با واحد همسایگی، الگوها و پارامترهای مناسب شکل گیری تعامل اجتماعی در این حوزه ی اجتماعی بررسی شود

واحد همسایگی، تعامل اجتماعی، عرصه نیمه عمومی، فضاهای شهری، اجتماع