مجتبی مهرپویان - کارشناسی ارشد تکتونیک، شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب، اهواز، ایران
محسن جامی - دانشجوی دکتری تکتونیک، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه زمین شناسی، تهران، ایران
محمدمهدی خطیب - دکتری تکتونیک، گروه زمین شناسی، دانشگاه بیرجند، ایران
نازنین سرحدی - دانشجوی کارشناسی ارشد پترولوژی، گروه زمین شناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

با توجه به آمار زمین لرزه های دستگاهی 111 سال اخیر شعاع 311 کیلومتری شهر تبریز، فرمول لرزه خیزی این شهر0.705Ms-LogN(Ms)=2.47 می باشد. چهار گسل اصلی و مهم در شعاع 111 کیلومتر شهر تبریز قرار دارند. اینگسل ها عبارتند از: گسل شمال تبریز، گسل شمال میشو، گسل جنوب میشو و گسل تسوج. هر 4 گسل نام برده دارای توان لرزه زایی بالایی می باشند. گسل شمال تبریز دارای توان لرزه زایی =7.4Ms و شدت در کانون 11 در مقیاس اصلاح شده مرکالی می باشد. بیشترین خطر لرزه ای برای شهر تبریز از جانب گسل شمال تبریز می باشد. این گسل در صورت فعالیت و رخداد زمین لرزه می تواند شتاب افقی PGA به میزان 0/78 گال و شدت 9درمقیاس اصلاح شده مرکالی به شهر تبریز وارد کند. گسل های تسوج، شمال میشو و جنوب میشو برای شهر تبریز میزان خطرلرزه ای پایینی دارند اما با توجه به توان لرزه زایی بالایشان، برای شهرها و روستاهای مجاور خود تهدید جدی محسوب می شوند.

گسل، زمین لرزه، لرزه خیزی، زمین ساختی، توان لرزه زایی