محمد غضنفری ججین - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات اردبیل
شاهین ارصلانی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
سیامک جبراییل وند - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب
فرهاد روح افزای - استادیاردانشکده هنر ومعماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

بررسی سیر اقدامات و سیاست گزاری های انجام شده در دوره پهلوی اول در زمینه معماری و شهرسازی نشانگر دگرگونی عمیق در روند تحولات معماری و شهرسازی در این دوره است که به دنبال خود تغییرات زیربنایی و اساسی در جامعه را نیز به همراه دارد. نقطه عطف اینتغییر و تحولات به صورت جامع در دوره پهلوی اول به منصه ظهور رسیده و روند تحولات شتاب ویژه گرفته است به گونه ای که می تواناین دوره را به عنوان دوره پایه گذار معماری مدرن در ایران نام برد. این تحولات با ایجاد تغییرات زیربنایی در روش های سیستم اداری و تمرکز فعالیت های سیاسی، اداری، اقتصادی در شهرهای بزرگ آغاز شد. رشد و انفجار جمعیت، گرایش به شهرنشینی و بورس بازی زمین،امکان گسترش آزادانه شهرها را در پی داشت. افزایش تعداد اتومبیل، تعریض و احداث خیابان های جدید تأثیر بسزایی در معماری و محیطشهری گذاشت. با توجه به تنوع سبکی موجود در معماری ایران دوره ی پهلوی اول، برخی مطالعات انجام شده توسط محققین، نشان از تأثیر وسیع مدرنیته به معماری این دوره دارد، این در حالی است که اختلاف نظر در این باب مشاهده می شود. در این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی و مطالعات کتابخانه ای، سعی شده است با بررسی ابعاد تأثیرپذیری معماری این دوره از مدرنیته، میزان اثرگذاری مدرنیته بر معماری بومی دوره پهلوی اول در در حوزه های مختلف آن آشکار گردد

مدرنیته، بومی گرایی، دوره پهلوی اول، مصالح ساخت، معماری