عرفان پاکزاد - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران،
رضا شکیبانیا - دانشجوی کارشناسی ارشد شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ایران،

اسکان غیررسمی جلوه ای ازفقر است که بطور عمده ناشی ازنارسایی سیاستهای دولتی و یا بی توجهی به نیاز مسکن اقشار کم درامد درگذارشهرنشینی شتابان است باوجود اثبات تاثیرات مفید دیدگاه های مثبت به سکونتگاه های غیررسمی امروزه نیز دربیساری ازمحافل به این پدیده به عنوان یک غده چرکین نگاه میشود اندیشمندانی چون ویلیام مانگین جان ابوت و جنیس پرلمن باتزریق دیدگاه های مثبت نسبت به سکونتگاه های غیررسمی بانی شکل گیری راهکار توانمندسازی شدند ازسال 1987 راهکارتوانمندسازی که سرشار ازدیدگاه های مثبت و سازنده درارتباط با سکونتگاه های غیررسمی است مطرح شده و به عرصه ی علمی و عملی بسیاری ازدولتها راه یافته است همگام با راهکار توانمندسازی یکی ازمهترین راهکارهایی که باعث تغییرات بسیارشگرفی دروضعیت زندگی ساکنان سکونتگاه های غیررسمی خواهد شدرسمیت بخشیدن است نقطه عطف توجه دولت ایران به پذیرش صریح رویکرد بهسازی و توانمندسازی مشارکتی درقبال سکونتگاه های غیررسمی کشور به تصویب سند توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی درسال 1382 باز میگردد که درآن سیاستها و اهداف جامعی برای حل مشکل ارایه شده است و نیز باعث تغییر دیدگاه مردم و مدیران به این پدیده درایران شده است

سکونتگاه های غیررسمی ، توانمندسازی ، رسمیت بخشیدن