علیرضا مساح بوانی - دانشجوی دوره دکتری منابع آب دانشگاه تربیت مدرس
سعید مرید - عضو هیئت علمی گروه منابع آب دانشگاه تربیت مدرس
محسن محمدزاده - عضو هیئت علمی گروه آمار دانشگاه تربیت مدرس
کلیر گودس - عضو هیئت علمی واحد تحقیقات اقلیم، دانشگاه ایست انگلیا، انگلستان

یکی از مشکلات عمده در استفاده از خروجی مدلهایAtmosphere-Ocean General ) AOGCM circulation Model ) ، بزرگ بودن اندازه سلول محاسباتی آنها (Resolution) نسبت به منطقه مورد مطالعه می باشد که لازم میسازد تا آنها را با استفاده از روشهای مناسب، کوچک مقیاس (Downscaling) نمود . در این تحقیق عملکرد دو روش زمین آماری کریگینگ و وزندهی عکس فاصله ) ) Inverse Distance Weighting, IDW ، در کوچک مقیاس کردن متوسط ماهانه دما و بارندگی دوره پایه ۰۳ ساله ( ۰۰۰۲ - ۱۷۹۱ ) تعدادی از مدلهای شناخته شده AOGCM شامل :ECHAM4/ OPOYC3, GFDL R30, CSIRO MK2, CGCM2, CCSR/NIES NCAR DOE PCM. و HadCM3, مورد ارزیابی قرار گرفت . این دادهها تحت سناریوهای انتشار گازهای و گلخانهای ) Special Report on Emission Scenario ) SRES با تعداد سلولهای محاسباتی مختلف در اطراف موقعیت مورد نظر که حوزه آبریز زاینده رود بودهاست، مورد مقایسه قرار گرفت که نهایتا روش IDW با ۸ سلول محاسباتی انتخاب گردید . سپس بر این اساس , سناریوهای فصلی تغییر اقلیم دما و بارندگی در سه دوره 2010-2039 2040-2069 و 2070-2099 از خروجی مدلهای AOGCM فوق تحت سناریوهای موجود SRES برای منطقه مطالعاتی کوچک مقیاس شدند . نتایج نشان داد که استفاده تنها از خروجی یک مدل AOGCM تحت یک سناریوی انتشار گازهای گلخانهای نمیتواند نتایجی منطقی برای برنامهریزیهای مربوط به کاهش اثرات مخرب پدیده تغییر اقلیم داشته باشد .

تغییر اقلیم، مدلهای AOGCM ، کوچک مقیاس کردن، حوضه زایندهرود