حسن احمدی - استاد دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
علی محمد طهماسبی بیرگانی - کارشناس ارشددفتر تثبیت شن بیابان زدایی سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزدا
علی اکبر نظری سازمانی - دانشجوی دکتری آبخیزداری دانشگاه تهران

شناخت مناطق برداشت و کانونهای بحران تولید رسوبات بادی از مراحل اولیه و پایه برای مدیریت و کنترل فرسایش بادی به شمار می اید برای شناخت مناطق برداشت و کانونهای بحران از روش IRIFR.1 اختصاصی احمدی استفاده شدها ست دراین روش رخساره های ژئومورفولوژی پایه و اساس کار قرار دارد براساس مطالعات ژئومرفولوژی منطقه مورد مطالعه از دو واحد تشکیل شده است بطوریکه واحد دشت سر از یک تیپ و یازده رخساره و واحد پلایا از دو تیپ جلگه رسی و تیپ کویر در مجموع 8 رخساره را در بر میگیرد. از نظر میزان رسوبدهی رخساره ها به دو گروه قابل تقسیم هستند. بطوریکه رخساره های دشت سرپوشیده هفت رخساره با کدهای 2 - 3 - 2 ، 1 - 3 - 2 ، 2 - 3 - 2 ، 3 - 3 - 2 ، 5 - 3 - 2 ، 8 - 3 - 9 ، 2 - 3 - 10 دارای میزان رسوبدهی 6000-1500 تن در کیلو متر مربع در سال و 4 رخساره با کدهای 2 - 3 - 4 ، 2 3 - 6 ، 2 3 - 7 ، 2 - 3 - 11 دارای میزان رسوبدهی 1500500 تن در کیلومتر مربع در سال می باشد. بنابراین بطور متوسط از واحد دشتسر تیپ دشت سر پوشیده بین 12500 تا 48000 تن رسوب در کیلومتر مربع در سال برداشت می شود.

منشا یابی ، IRIFR.1، خشکسالی، رسوبات بادی، سیستان