سولماز جمالی - پژوهشکده ی فیزیک پلاسما و گداخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی،
لاله عطایی سرشت - پژوهشکده ی فیزیک پلاسما و گداخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی،
مریم اکبری نساجی - پژوهشکده ی فیزیک پلاسما و گداخت هسته ای، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، سازمان انرژی اتمی،

پلی متیل متاکریلات یا PMMA یک پلیمر شیشه ای با ساختار آموزف است. این پلیمر قبل از پردازش، برای بسیاری از کاربردها مناسب نیست. برای استفاده از این پلمیر در زمینه های مختلف، لازم است که سطح آن بدون آن که حجم آن تحت تاثیر قرار گیرد، پردازش شود تا به ویژگی های موردنظر در کاربردها نزدیک شود. در این پژوهش اثر تابش لیزر اگزایمر آرگون فلوراید و پلاسمای نیتروژن بر روی ویژگی های سطحی و فیزیکی پلیمر پلی متیل متاکریلات بررسی و مقایسه شده است. پارامترهای مختلف سطحی و فیزیکی شامل زاویه تماس، انرژی سطح، زبری و سختی و مورفولوژی آنها مورد توجه قرار گرفته است. زاویه تماس نمونه ها و انرژی آزاد آنها توسط روش تونز وندت اندازه گیری شده و نتایج، مطالعه شده است. سطح نمونه ها و مورفولوژی سطح آنها توسط میکروسکوپ نیروی اتمی و آنالیز پراش اشعه ایکس مورد بررسی قرار گرفته است. بر پایه نتایج بدست آمده، تابش دهی با لیزر و پلاسما آثار متفاوتی در پی داشته است. بررسی نمودارها و تحلیل آنها نشان می دهد پردازش با پلاسما موجب افزایش آب دوستی و رطوبت پذیری نمونه ها نسبت به نمونه های مرجع شده است اما اثر لیزر اگزایمر آرگون فلوراید کاهش رطوبت پذیری نمونه های پردازش شده می باشد. نمونه ها پس از پردازش با پلاسما دچار تغییرات سطحی شده اند و با افزایش زمان پردازش، سطح نمونه ها صاف تر شده است.

اصلاح سطح، انرژی سطح، پلاسمای نیتروژن، لیزر اگزایمر آرگون فلوراید، پلی متیل متاکریلات