مسعود نقاب - کارشناس ارشد، علوم پزشکی شیراز دانشکده بهداشت
احمد میرزایی - کارشناس ارشد، علوم پزشکی شیراز دانشکده بهداشت
فاطمه کارگرشورکی - مرکز تحقیقات بهداشت حرفه ای، دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد استادیار گروه مهندسی بهداشت حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی یزد
مهدی جهانگیری - کارشناس ارشد، علوم پزشکی شیراز دانشکده بهداشت
مریم زارع - کارشناس ارشد، علوم پزشکی شیراز دانشکده بهداشت
سعید یوسفی نژاد - کارشناس ارشد، علوم پزشکی شیراز دانشکده بهداشت

زمینه و هدف: اثرات مواجهه مزمن با غلظت های کم آمونیاک بندرت مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. هدف از مطالعهحاضر بررسی اثرات تنفسی به دنبال مواجهه شغلی با مقادیر کمتر از مقدار TLV این ماده شیمیایی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی نخست ۱۲۴ کارگر از یک صنعت پتروشیمی که با آمونیاک مواجهه داشتند و ۱۲۰نفر کارمند اداری (گروه مرجع) فاقد مواجهه مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای کلیه افراد یک پرسشنامه استاندارد تنفسی تکمیلشد و در چند نوبت از آن ها اسپیرومتری به عمل آمد و غلظت آمونیاک در هوای منطقه تنفسی با استفاده از روش استاندارد۶۰۱۶ NIOSH اندازه گیری شد.یافته ها: میانگین غلظت آمونیاک در ناحیه تنفسی کارگران گروه دارای مواجهه ppm ۷۷/۳±۰۰/۱ بود. نتایج اسپیرومتریکاهش معنی دار پارامترهای VC ، FVC و FEV۱ را در نمونه های بعد از شیفت نسبت به قبل از شیفت نشان داد. علاوه بر آنپس از کنترل مخدوش کننده های مهم ارتباط آماری معنی داری بین مواجهه با آمونیاک و کاهش ظرفیت های VC وFEV۱ مشاهده شد.نتیجه گیری: یافته های این مطالعه حاکی از این واقعیت است که مواجهه با غلظت های کمتر از مقدار TLV آمونیاک سببکاهش معنی دار حاد برگشت پذیر و کاهش مزمن غیرقابل برگشت برخی از پارامترهای عملکرد ریه در طول شیفت کاری می شود.

اسپیرومتری، آمونیاک، مواجهه شغلی، پتروشیمی