سید مهرشاد آقامیری - دانشجوی کارشناسی، گروه معماری، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
علیرضا کریم پور - استادیار، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران جنوب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

اهمیت فضاهای معماری برای انسان در دنیای امروزی امر انکارناپذیری است. هر کاربری در معماری می بایست بتواند با تمعیداتی در نوع طراحی، باعث برخود متناسب افراد با همدیگر و فضای مربوطه شوند. انسان همواره در تعامل با محیطی است که خود جزئی از آن محسوب می شود. بنابراین میتوان گفت تعامل انسان با محیط یک رابطه رفت و برگشتی بوده و هر یک از این رابطه ها همواره بر یکدیگر تاثیر می گذارند. عوامل متعددی در افزایش تعامل پذیری درمعماری وجود دارد که این عوامل بخصوص در کاربری های عمومی بسیار حائز اهمیت است. توجه به ابعاد کمی و کیفی محیط که ساختار اصلی هر مجموعه را شکل می بخشند، تعاملی همگرا و دوسویه میان لایه های ساختاری بطنی را موجب شده که در نهایت به احساس رضایت کاربران از مکان طراحی شده منجر می شود. امروزه فضاهای عمومی به دلیل نقشی که در جامعه و رفتارهای اجتماعی ما بین افراد دارند، باید در زمینه رشد تعاملات اجتماعی، طراحی های متفاوتی داشته تا افراد حاضر در این فضاها تعاملات سازنده با هم داشته باشند. پژوهش فوق با توجه به نتایج مثبت حاصل از تعاملات سازنده در فضاهای عمومی، در پی شناخت مولفه های تاثیرگذار در تعاملات اجتماعی و دستیابی به نتایج مثبت حاصل از ارتقا این شاخصه مهم در معماری می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد که هرچقدر عوامل تاثیرگذار در تعامل بین فرد با فضا مورد توجه قرار گیرد، بر رشد انسان و فضا تاثیرگذار خواهد بود؛ عواملی مانند زیباشناسی، حس مکان، امنیت و ... که نقش مهمی در رابطه دو سویه انسان و فضا ایفا می کنند

بازتعریف، تعامل پذیری، فضاهای عمومی، شاخصه های طراحی