اصغر فرج نیا - مربی پژوهش بخش تحقیقات خاک و آب مرکز تحقیقات کشاورزی آذربایجان شرقی و دانشجوی دکتری دانشگاه زنجان
میرناصر نویدی - استادیار پژوهش موسسه تحقیقات خاک و آب
جمشید یاراحمدی - استادیار پژوهش بخش آبخیزداری و حفاظت خاک مرکز تحقیقات کشاورزی آذربایجان شرقی
علی زین الدینی - استادیار پژوهش موسسه تحقیقات خاک و آب

منطقه مورد مطالعه تحت عنوان طرح لیلان چای به مسااحت 8900 هکتاار در شمال غربی ایران و شمال شرقی شهرستانمیاندوآب و جنوب بربی استان آذربایجان شرقی واقع شده است. جهت اجرای این طرح ابتدا تقویم زراعی پسته در منطقه گردآوری سپس بااستفاده از اطلاعات هواشناسی ایستگاه سینوپتیک میاندوآب کلاس تناسب اقلیم جهت کاشت آن با روش پارامتریک تعیین شد. نتایج نشانداد به دلیل بالا بودن رطوبت نسبی در دوره رشد در کلاس تناسب اقلیمی نسبتا مناسب (S2) قرار گرفت. تناسب نهایی با روش فوق نشانداد که کاشت این محصول در این منطقه به دلیل وجود محدودیت های پستی و بلندی، سنگریزه دار بودن اراضی ، وجود لایه محدودکنندهدر برخی از واحدهای اراضی، بالا بودن سطح آب زیرزمینی، شوری و قلیائیت در کلاس های نسبتا مناسب تا نامناسب قرار گرفتند بطوریکه2396 هکتار برای کاشت پسته نسبتا مناسب (S2)؛ 871 هکتار دارای تناسب بحرانی (S3) و 2361 هکتار درکلاس نامناسب اما قابلاصلاح (N1) و در نهایت 2378 هکتار در کلاس نامناسب و غیر قابل اصلاح (N2) قرار دارند بخش عمده ای از محدودیت های قابلاصلاح را با عملیاتی نظیر تسطیح، جمع آوری سنگریزه، آبشوئی و زهکشی می توان رفع و یا تقلیل داد. ضروری است محدودیت قلیائیت خاکبا مدیریت صحیح و کاربرد کود دامی، گوگرد و کودهای با بنیان اسیدی اثرات منفی آن را در جذب مواد غذائی از جمله فسفر و عناصرریزمغذی تقلیل داد.

ملکان، تناسب اراضی، پسته، روش پارامتریک، شاخص اراضی