فرنگیس جلیلیان - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه پیام نور اسلام آباد غرب
زهرا سلگی - استادیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور اسلام آباد غرب
امین اکبری - دانشیار گروه روانشناسی دانشگاه پیام نور اسلام آباد غرب

نظام آموزش و پرورش یکی از ارکان توسعه اجتماعی در جامعه به شمار میرود. از طرفی پایش سلامت عمومی در جمعیت عمومی و تعیین کننده های آن، برای توسعه و همچنین برنامه های پیشگیری و ارتقای سلامت ضروری است. ازاینرو هدف از این تحقیق بررسی و تعیین میزان حمایت اجتماعی، سلامت اجتماعی و خودکارآمدی اجتماعی در بین کارمندان زن و مرد آموزش پرورش شهرستان اسلام آباد غرب و مقایسه این متغیرها در بین این دو گروه افراد می باشد. این پژوهش در بازه زمانی 98- 1397 و قلمرو مکانی شهرستان اسلام آباد غرب انجام شد. حجم نمونه مورد بررسی 384 نفر می باشد. در این تحقیق جهت سنجش حمایت اجتماعی از پرسشنامه حمایت اجتماعی شربورن و استوارت (MOS-SSS) استفاده شده است. جهت بررسی خودکارآمدی اجتماعی، از مقیاس خودکارآمدی اجتماعی اسمیت و بتز (2000) و برای متغیر سلامت اجتماعی از پرسشنامه سلامت اجتماعی کینز (2004) بهره گرفته شد. یافته های حاصل از تحلیل داده های پژوهش نشان داد که میان کارمندان زن و مرد به جز در متغیر حمایت اجتماعی، تفاوت معنیداری وجود ندارد. مقدار آماره t مربوط به این متغیر 2/154 به دست آمد و لذا با اطمینان 95 درصد میتوان نتیجه گرفت که بین کارکنان زن و مرد از نظر حمایت اجتماعی به گونه معنیداری (p> 0/05) تفاوت وجود دارد و کارکنان مرد نسبت به کارکنان زن از حمایت اجتماعی بالاتری برخوردار هستند.

حمایت اجتماعی، سلامت اجتماعی، خودکارآمدی