احسان عدیلی - استادیارگروه مهندسی عمران، دانشگاه ولایت، ایرانشهر
محمد رودین - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه هاتف، زاهدان

استفاده از بتن در مناطق ساحلی و کنار دریا رواج فراوان دارد. در ایران نیز بندر چابهار یکی از مهمترین بنادر بهشمار می رود که در سواحل آن اغلب سازه ها بتنی هستند. استفاده از بتن خودمتراکم نیز به جهت مزایای آن همواره موردتوجه مهندسین بوده است. در این تحقیق نمونه های بتنی خود متراکم از مصالح بومی ساخته شدند و در لبه ساحل دریاتحت جذر و مد طبیعی دریای عمان قرار گرفتند. بطور طبیعی هنگام جذر آب نمونه ها خشک شده و در هنگام مد به زیرآب می رفتند. نمونه ها در سنین 7، 28 و 56 روز مورد آزمایش قرار گرفتن. همچنین نسبت آب به سیمان در نمونه ها متفاوت بوده است. جهت تکمیل تحقیق و بررسی اثر میکروسیلیس در برخی از نمونه ها ماده افزودنی میکروسیلیس بهمیزان 5 درصد سیمان اضافه گردید. در نهایت نمونه ها تحت شکست قرار گرفتند و مشخص گردید اثر جذر و مد دریا میتواند بر روی مقاومت فشاری نمونه ها منفی باشد اما جهت مقابله با آن میکروسیلیس یک افزودنی مناسب به شمار می رودو نمونه های حاوی میکروسیلیس در سنین مختلف از خود مقاومت فشاری بهتری بروز دادند.

جذر و مد، مقاومت فشاری، بتن خودمتراکم، میکروسیلیس