عباس ترخان - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات تهران(ایلام)

مجازات ا صلی و ابتدائی در جنایات عمدی ق صاص ا ست. اما علی رغم تحقق جنایات عمدی و عدم شمول موارد سلب م سئولیت کیفری نسبت به جانی، مجازات قصاص به دلیل وقوع عواملی، ساقط یا غیر قابل اجراء می شود. یکی از عواملی که در قانون مجازات اسلامی مورد اشاره قرار گرفته فوت جانی است. در این مقاله با تکیه بر قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 و گذری بر آرا فقها و قانون مجازات اسلامی 1370، بر تاثیر فوت جانی بر دیه پرداخته شده.پژوهش حاضر با هدف طرح اشکال و رفع نواقص موجود در مو ضوع مطروحه و نیز تجمیع آرا فقها و حقوقدانان برای ا ستفاده مجامع علمی به نگارش درآمده لذا ابتدا مبانی و زمینه های فقهی موضوع سقوط قصاص نفس و تاثیر فوت قاتل بر دیه را بیان داشته ایم و سپس مبانی حقوقی و عقاید علمای حقوق را مورد بررسی قرار دادهایم.روش پژوهش توصیفی تحلیلی بوده که از کتب، مقالات، پایان نامه ها، روایات، و قوانین مرتبط با موضوع ا ستفاده شده ا ست. یافته ها حاکی از آن ا ست که برخی فقها و حقوقدانان، دیه را با فوت قاتل منتفی می دانند و برخی نیز دیه را تحت هر شرایطی بعد از فوت قاتل، حق اولیای دم می دانند. درنهایت با توجه به قوت و ضعف دلایل ابرازی از سوی صاحبنظران و وجود نظریه های خاص فقهی حقوقی، بدون تعصب و اصرار، نظریه اصح را برگزیده و مطرح کردهایم لذا دیه با مرگ قاتل ساقط نمی شود.

سقوط قصاص، فوت جانی، قتل عمدی، دیه، قانون مجازات اسلامی1392