بهنام فرهادی - کارشناس ارشد روانشناسی تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ملایر
معبود امیدی - دکترای روانسنجی
کیومرث عزیزملایری - استادیار علوم تربیتی دانشگاه ملایر

هدف از انجام این پژوهش مقایسه خودکارآمدی در مادران دارای کودک معلول ذهنی و سالم بود. روش تحقیق پس رویدادی یاعلی مقایسه ای بود. جامعه آماری این پژوهش تمام مادران دارای کودک معلول ذهنی و ماداران دارای کودک سالم می باشد. اینکودکان در بهزیستی شهرستان صحنه در نیمه دوم سال 97 نگهداری می شدند و تعداد آنها 50 نفربود. نمونه مورد مطالعه را 30مادر دارای کودک معلول ذهنی و 30 مادر با کودک سالم همگن با آنها تشکیل می دهند. روش نمونه گیری مادران به روشتصادفی ساده بود. ابزار مورد استفاده پرسشنامه خودکارآمدی شرر و همکاران (1982) بود. پایایی ابزار از طریق ضریب آلفایکرانباخ و روایی از طریق همبستگی هر گویه با بعد مربوطه و همچنین همبستگی هر بعد با نمره ی کل به دست آمد. نتایج حاکیاز پایایی و روایی قابل قبول ابزار بود. نتایج نشان داد که تفاوت معناداری بین دو گروه در میزان خودکارآمدی وجود دارد. خودکارآمدیدر مادران دارای کودک معلول ذهنی به طور معناداری پایین تر از مادران دارای کودک سالم است. می توان نتیجه گرفت که معلولیتذهنی کودکان بر خودکارآمدی مادران آنها تاثیر گذار است.

خودکارآمدی، معلول ذهنی