همایون یوسفی - فوق لیسانس علوم دریایی، مدیر گروه پژوهشی مدیریت جهاد تهران

هدف این مقاله، نگرشی کلی بر صنایع دریایی ایران، بررسی علت پراکندگی در میان مراکز آموزشی و تحقیقات دریائی و ارائه یک پیشنهاد در جهت برقراری ارتباطات بهتر ومفید تر به منظور بالا بردن استانداردهای آموزشی می باشد. با ایجاد بحث و تبادل نظر ما بین موسات، دانشکده ها، مراکز آموزشی و سازمان های دریائی ، امکان ارائه بهترین روش آموزش و تربیت متخصص دریائی ایران صورت خواهد گرفت. همچنین بررسی سیلابسهای درسی ارائه شده در مراکز آموزشی دریائی و عدم انطباق بعضی از دروس مورد نظر در تعدادی از دانشگاه ها و یا موسسات آموزشی با نیازهای شغلی فارغ التحصیلاتشان مورد توجه قرار می گیرد. قسمتی از این مقاله به نقش و اهمیت دانشجویان به کمک وسائل کمک آموزشی دریائی به طور سیمیلاتور یا شبیه ساز دریائی و یا طرح تهیه کشتی آموزشی به جهت فراگیری بهتر دانشجویان از دانش رو به رشد دریائی اختصاص داده می شود. در زمینه همسو نمودن و ایجاد ارتباط نزدیکتر میان دانشگاه ها و مراکز آموزشی با سازمانها وارگانهای دریائی، در چارچوب مقررات بین المللی و به منظور بالا بردن کیفیت کار فارغ التحصیلانشان به بحث و بررسی خواهیم پرداخت. در پایان ضمن نتیجه گیری از نقش اصلی و اساسی مراکز علمی دریائی از، صنایع نو بنیاد دریائی ایران درخواست خواهم نمود که در جهت اصلاح وضعیت این تخصص حرفه ای، تصمیمی جدی را در دستور کار قرار دهند.