فرناز عین خواه - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مواد و متالورژی دانشگاه تهران
حمیدرضا نجفی دژده منفرد - دانشجوی دکترای دانشکده مواد و متالورژی دانشگاه تهران
جعفر رائی زاده غنی - استادیار دانشکده مواد و متالورژی دانشگاه تهران

پیشرفت تکنولوژی و نیاز روزافزون به فولادهایی با استحکام بالا، قابلیت جوشکاری و چقرمگی مناسب،منجر به استفاده گسترده از فولادهای میکروآلیاژ در صنایع امروز شده است. در پژوهشحاضر فولاد میکروآلیاژی حاوی نایوبیم و ترکیب پایه فاقد عنصر میکروآلیاژی جهت مقایسه، پساز ریخته گری در کوره القایی در حالت ریختگی مورد بررسی قرار گرفتند. در ابتدا مطالعات ریزساختاری بر روی نمونه ها انجام شد و کسر حجمی پرلیت،اندازه دانه فریت و فاصله متوسط بین لایه های پرلیتدر شرایط مختلف اندازه گیری شد. سپسنمونه های کششو ضربه جهت بررسی خواصمکانیکی تهیه شدند. افزودن عنصر میکروآلیاژی نایوبیم در حالت ریختگی باعث افزایشسختی و استحکام می شود که می تواند ناشی از افزایشکسر حجمی پرلیت و ریزدانگی فریت باشد. همچنین به دلیل تمایل بسیار زیاد نایوبیم به ترکیب با کربن و نیتروژن و تشکیل رسوبات کاربونیتریدی استحکام و سختی افزایشمی یابد که به دلیل بالا بودن دمای تشکیل رسوبات کاربونیتریدی نایوبیم درشت می باشد. چقرمگی و انرژی ضربه در حالت ریختگی پایین است که می توان آن را به درشت بودن رسوبات، بعلت بالا بودن دمای تشکیل رسوبات کاربید و نیترید نایوبیم نسبتداد.

فولادهای میکروآلیاژی، ریختگی، خواصمکانیکی، نایوبیم