در سالهای اخیر مواد نانو توسعه چشمگیری را پشت سر گذاشت هاند که این به دلیل پتانسیل کاربرد وسیع آنها در صنایع مختلفی از قبیل الکترونیک، کاتالیز، سرامیک، ذخیرهسازی مغناطیسی اطلاعات، اجزای ساختمانی و ... میباشد. مواد نانو به دو دسته مواد نانوکریستالی و نانوذرات طبقهبندی میشوند. مواد نانوکریستالی به موادی گفته میشود که دارای یک زمینه پلیکریستالی با اندازه دانه در حدود نانومتر کمتر از 100nm باشد مواد با اندازه دانه حدود 0.1-0.3μm جز مواد نزدیک نانو زیرمیکرون طبقهبندی میشوند. نانوذرات نیز به ذرات پراکنده فوقالعاده ریزی گفته میشوند که قطر آنها کمتر ازnm100 باشد [ 1]. به موازات توسعههای صورت گرفته در تولید و کاربرد مواد نانو، تحقیقات متعددی به منظور توجیه و پیشبینی رفتار آنها صورت گرفته است. در این زمینه مدلهای فراوانی به منظور تخمین وابستگی نقطه ذوب با اندازه نانوذرات ارایه شده است26-2 به طور کلی می توان مدلهای پیش بینینقطه ذوب نانوذرات را بر اساس نوع تئوری مورد استفاده در آنها به سه دسته تقسیمبندی نمود: (الف) مدلهایی که در آنها اساس کار استفاده از روابط کلاسیکترمودینامیکمی باشد، (ب) مدل هایی که مبتنی بر محاسبه انرژی پیوستگی اتمی م یباشند، و (ج) مدلهایی که بر اساس محاسبه دامنه ارتعاشات اتمی بنا شدهاند