بهاره مختاری - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت امور شهری دانشکده مدیریت دانشگاه تهران
علی اصغر پورعزت - عضو هیئت علمی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران

در رویکرد های دموکراتیک معاصر، مشارکت و نمایندگی، از فراگردهای مکمل شهروندی به شمار می روند و بحث مشارکت در سطوح پائین تر اهمیت بیشتری می یابد. بدین ترتیب مشارکت دادن ذی نفعان محله توسط سازمان های نماینده ی محله ، یکی از ملاک های مهم ارزیابی دموکراتیک بودن آنها ست. در این مقاله سعی شده است تا با مطالعه موردی یک شورایاری (محله یوسف آباد تهران)، نمایندگی مشارکتی این نهاد از چهار بعد اطلاع رسانی، مشورتی، تصمیم گیری و اجرا بررسی شود. بدین منظور با ده نفر عضو شورایاری محله مصاحبه شد. یافته ها حاکی از آن بود که شورایاران، اطلاع رسانی و مشارکت دادن ذی نفعان در تصمیم گیری های خود را ضعیف، مشارکت مشورتی را در حد متوسط و مشارکت ذی نفعان در اجرا را در حد نسبتاً بالایی ارزیابی می کنند. در نهایت مقاله می کوشد تا این سوال را تحلیل کند که با توجه به ضعف مشارکتی بودن نمایندگی شورایاران به مثابه رکن مشورتی/ نظارتی در حکمرانی محله، آیا با اضافه کردن رکن اجرایی مدیر محله، این ضعف در طرح تازه تصویب مدیریت محله برطرف خواهد شد یا همچنان استمرار خواهد داشت. به نظر پژوهشگر، این طرح در صورتی در افزایش مشارکت های مردمی در اداره محله موفق خواهد شد که درصدد رفع نواقص عملکرد شورایاری بر آید. اما هیچ ساز و کاری برای تضمین مشارکت ذی نفعان در طرح مدیریت محله در نظر گرفته نشده است. از این رو پیشنهاد می شود که پیش از اجرای آن، در اولین گام، نحوه تصمیم گیری های هیئت امنا در باره مسائل روشن شود. همچنین ساز و کار هایی برای تضمین مشارکت ذی نفعان محله- به ویژه با رویکرد شبکه ای- و پاسخگو ساختن سیستم مدیریت محله به ذی نفعان، طراحی و به عنوان الحاقیه به طرح پیوست گردد.

نمایندگی مشارکتی، شورایاری، ذی نفعان محله