علی سلاجقه - دانشیار دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران
سمانه رضوی زاده - کارشناسارشد آبخیزداری عضو باشگاه پژوهشگران جوان

پدیده تبخیر و تعرق همواره منجر به از دست رفتن مقدار زیادی از آب وارد شده به حوزه آبخیز میشود، که برآورد مقدار دقیق آن، در امر برنامهریزیهای مربوط به مدیریت بهره برداری از منابع آب کمک میکند. مقدار تبخیر و تعرق پتانسیل بر طبق تعریف عبارتست از حداکثر تبخیر و تعرق در واحد زمان از یک سطح پوشیده گیاهی یکنواخت و کوتاه که دارای رشد سریع و تراکم کافی بوده و هیچگونه کمبود رطوبتی نداشته باشد. از آنجاییکه تبخیر از سطح آزاد آب تقریباً برابر تبخیر و تعرق پتانسیل می باشد، این پارامتر در تحقیق حاضر بررسی شد. حوزه آبخیز تنگاب در فیروزآباد استان فارس قرار دارد و از ده زیرحوضه تشکیل شده است. در تحقیق حاضر جهت بررسی مقدار تبخیر و تعرق پتانسیل در حوضه ذکر شده، از پنج روش تورنوایت، بلانی- کریدل، هارگریوز- سامانی، دانشگاه شیراز و پنمن و همچنین از آمار ایستگاه تبخیر سنجی تنگاب واقع در محدوده حوضه و دارای 29 سال آمار، استفاده شد. نتایج نشان داد که دو روش هرگریوز سامانی و دانشگاه شیراز از نسبتهای معقولی بهره مند می باشند. همچنین روش ترنت وایت از هم خوانی خوبی با دیگر روشها برخوردار نیست. لذا مناسبترین روش جهت تعیین تبخیر و تعرق پتانسیل در حوزه آبخیز تنگاب فیروز آباد، روش دانشگاه شیراز تشخیص داده شد.

تبخیر و تعرق، روش هارگریوز سامانی، روش دانشگاه شیراز، حوزه آبخیز تنگاب