سپیده سنجری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، گروه معماری،واحد بین الملل گلبهار، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد ، ایران
هیرو فرکیش - استادیار گروه معماری، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی، مشهد ، ایران

توسعه هر کشور در زمینه های اقتصادی و اجتماعی به توسعه سیستم حمل و نقل بستگی دارد. با استفاده از این سیستم می توان مراودات اجتماعی فرهنگی و مبادلات اقتصادی را محقق ساخت و از این طریق تحرک و تحول مناسبی را به تبع اهداف مورد نظر ایجاد نمود. براین اساس یکی از ضرورتهای جانبی توسعه حمل و نقل جاده ای ایجاد و توسعه شبکه خدماتی و رفاهی می باشد که مجموعه های بین راهی می تواند باعث افزایش کارآیی و کیفیت خدمات رسانی جاده ای گردد. از طرف دیگر با توجه به اینکه این مجموعه ها معمولا در محیط های باز و طبیعی احداث می گردند به نظر می رسد استفاده از الگوهای معماری منطقه ای بتواند باعث افزایش کارآیی و همخوانی این مجموعه ها با محیط اطراف گردد. بر همین اساس و براساس نکات عنوان شده در این پژوهش که به روش توصیفی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای و اسنادی انجام پذیرفته است؛ به بررسی ویژگی های مجموعه های بین راهی و ویژگی های مدنظر جهت طراحی آنها و همچنین ویژگی های مدنظر در معماری منطقه گرا پرداخته ایم و در نهایت راهکارهای طراحی این مجموعه ها براساس معماری منطقه گرا را در هفده بخش ارائه نموده ایم .

بازار ، معماری، منطقه گرایی ، سنتی ، معاصر