شیما قاضی مقدم - دانشجوی دوره کارشناسی ارشد گروه توسعه روستایی
سیدمهدی میردامادی - دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
سیدجمال فرج ا له حسینی - دانشیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

با توجه به اینکه ایران در مجموع دارای اقلیمی خشک و نیمه خشک و محیط زیستی بسیار شکننده بوده ودر ردیف ممالک فقیر از نظر بارندگی قرار دارد لذا باید ازمنابع آب و خاک کشور استفاده بهینه به عمل اید براساس آمارهای موجود بخش کشاورزی با 92 درصد مصرف از میزان 93/1 میلیارد متر مکعب آب استحصالی به عنوان بزرگترین مصرف کننده آب کشور معرفی می گردد بنابراین ضرورت استفاده از مکانیزم ها و روشهایی جهت رفع مشکلات و بهبود مدیریت منابع آب ضروری به نظر می رسد پیشرفت در جهت مدیریت شبکه های ابیاری و زهکشی با هماهنگ سازی چارچوبهای حقوقی اقتصادی، فنی و بویژه مشارکتهای عمومی امکان پذیر است به قسمی که بهره برداری بهینه از منابع آب و نگهداری مناسباز شبکه های ابیاری و زهکشی به تنهایی از توان شرکتهای دولتی خارج بوده و لزوم مشارکت مردمی رابه خوبی نمایان می سازد مشارکت کشاورزان در امر نگهداری و بهره برداری بهینه از تاسیسات ابی برنگرش و تمایلات مثبت آنان تاثیر مثبتی می گذارد و انگیزه زارعان را برای همکاری بیشتر برمی انگیزد لذادراین مقاله به بررسی سطوح مشارکت و دیدگاه مدیریت مشارکتی در توسعه نگهداری و بهره برداری بهینه از شبکه های ابیاری و زهکشی پرداخته می شود.

بهره برداری بهینه، توسعه، شبکه های ابیاری و زهکشی، مشارکت مردمی، نگهداری