فاطمه سادات دهناد - دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق عمومی دانشگاه تهران، تهران، ایران
سید جاوید حسینی - دانشجوی دکتری مدیریت منابع انسانی دانشگاه تهران، تهران، ایران.

بحران های زیست محیطی سبب گردیده است که دولت ها به صورت تدریجی به تبیین هنجارهای مرتبط با آن بپردازند. لذا امروزه حق بر محیط زیست سالم در قوانین اساسی بسیاری از کشورها به عنوان یک حق بشری مورد شناسایی و حمایت قرار گرفته است به همین منظور اکثرکشورهای مختلف جهان بر تلاش برای اصلاح قوانین خود تمرکز کرده اند، بطوری که امروزه تقریبا پیش از ۱۱۳ کشور مسئله محیط زیست را در قوانین اساسی و سایر قوانین عادی خود گنجانیده اند. بر این اساس دولت ها خود را متعهد به تضمین بهرمندی از محیط زیست سالم برای شهروندان می نمایند؛ بنابراین می توان حق بر محیط زیست سالم را به عنوان پیشرفته ترین شکل انسجام و پیوند بین حقوق بین الملل محیط زیست و حقوق بشر در نظر گرفت. هدف این نوشتار این است تا مبانی مفهومی، پیشینه و نظریات مطرح در مورد حق بر محیط زیست سالم مختصرا بررسی و با توجه به تحولات حقوق محیط زیست، این پرسش مدنظر قرار گیرد که اساسا چگونه این حق در اسناد بین المللی زیست محیطی و کنوانسیون های حقوق بشری شناسایی گردیده است. این مقاله با روش کتابخانه ای و با جستجو در کتب و مقالات، اسناد و قوانین، رویکردهای موجود نسبت به رابطه حقوق بشر و نقش دولت درحفاظت از محیط زیست به تبیین و واکاوی بیشترآن می پردازد و با تعیین مصادیق حق بر محیط زیست در اسناد بین المللی، منطقه ای و داخلی مباحثی را پیرامون اساسی سازی و تضمین این حق در کشور عزیزمان ایران بیان می کند.

محیط زیست، حق بر محیط زیست سالم، دولت، حقوق،