نظیر مظفری - کاندیدای دکتری روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی تهران
شهلا پاکدامن - دانشیار روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی تهران
علی زاده محمدی - دانشیار روانشناسی بالینی، پژوهشکده ی خانواده، دانشگاه شهید بهشتی تهران
نیکزاد قنبری پیرکاشانی - کاندیدای دکتری روانشناسی بالینی، دانشگاه شهید بهشتی تهران

زمینه و هدف: از آنجایی که آموزش والدگری بر ابعاد مختلف زندگی خانواده ها تأثیر بسزایی دارد، پژوهش حاضربا هدف اثربخشی آموزش والدگری بر تعارض والد-فرزندی و بهزیستی روانشناختی نوجوانان انجام گرفت. مواد وروش: پژوهش حاضر از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه ی آماری شامل مادران پایه ینهم شهر سنندج در سالتحصیلی 98-1397 بود که از میان آنها با بهره گیری از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله-ای 51 نفر از مادران نوجوانان دختر و پسری که نمره ی بالایی در تعارض والد-فرزندی کسب کردند در دو گروهآموزشی و کنترل انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها علاوه بر اطلاعات جمعیت شناختی، از پرسشنامه ی تعارضوالد- فرزندی و بهزیستی روانشناختی استفاده شد. دوره ی آموزش والدگری نیز شامل هشت جلسه ی 100 دقیقه ایمطابق دستورالعمل سازمان انجمن اولیاء و مربیان وزارت آموزش و پروش بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیلکواریانس چندمتغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که آموزش والدگری بر کاهش تعارض والد-فرزندی و ارتقای بهزیستی روانشناختی نوجوانان تأثیر دارد. نتیجه گیری: با استفاده از دوره های آموزش والدگریمی توان در جهت کاستن تعارض والد- فرزندی و ارتقای بهزیستی روانشناختی نوجوانان استفاده نمود.

بسته ی آموزشی، بهزیستی روانشناختی، تعارض والد-فرزندی، نوجوانان، والدگری