مهدی قلی پور

فناوری اطلاعات و ارتباطات به منزله سلاحی مهم در جنگ علیه چالش های جهان گستر قلمداد میشود. اگر از این فناوری به طور مؤثر بهرهبرداری شود، تا حد زیادی میتوان مسایل موجود در کشورهای کمبرخوردار و در حال توسعه و چه بسا جهان مترقی غرب را کاهش داد و به نوعی، با رواج و تسهیل جریان اطلاعات، تحقق جامعه اطلاعاتی واقعی را به نظاره نشست. اما شکاف دیجیتال، استفاده بهینه از فناوری اطلاعات و ارتباطات و منافع تابعی آن را دشوار ساخته است. شکاف دیجیتال یک استعاره متداول شده است که ریشه در عبارات قبلی »داراها و ندارهای اطلاعاتی« و »غنی و فقیر اطلاعاتی« دارد. کشورهای »دارنده اطلاعات« دسترسی خود را به این فناوریها به اندازه ای توسعه داده اند که افزایش شکاف بین کشورها را به همراه داشته است. روند نابرابری در تمام سطوح استفاده ازICT ، در دسترس بودن آن، در آموزش، در محتوای مرتبط، در همکاری و رشد بخش ICT کاملا نمایان است.به نظر می رسد، پیش از اینکه شکاف دیجیتالی بین کشورهای غنی و فقیر در استفاده از اطلاعات و فناوری های ارتباطات مطرح باشد در بیشتر موارد شکاف در باورها، عقاید، فرهنگ، سواد، آموزش، درآمد سرانه و نداشتن حداقل امکانات زیر بنایی در بین کشورها بویژه کشورهای در حال توسعه و کمتر توسعه یافته نموده پیدا می کند. هدف از این مقاله بررسی کشورهای توسعه نیافته و در حال توسعه در مقایسه با کشورهای توسعه یافته در زمینه استفاده موثر از فن آوری های اطلاعات و ارتباطات (ICTs) با توجه به همگرایی یا واگرایی بین کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته و بین جمعیت محروم و برخوردار در محدوده اقتصادهای مذکور است.

شکاف دیجیتالی، کشورهای توسعه یافته، فناوری اطلاعات و ارتباطات ، اطلاع رسانان