سهیلا ابراهیمی - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته آموزش و پرورش ابتدایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) ، شهرری
داود عبدالهی - دکترای تخصصی برنامه ریزی آموزشی، عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) ، شهرری

زمینه و هدف: هدف از انجام این تحقیق، بررسی نقش روش تدریس مشارکتی در ایجاد علاقه، خودکارآمدی و خود تنظیمی دانش آموزان است. به بیان دیگر هدف از انجام این تحقیق بررسی نقاط ضعف و قوت روش تدریس مشارکتی و مقایسه با دیگر روش های تدریس موجود، در ایجاد علاقه، خودکارآمدی و خود تنظیمی دانش آموزان است .مواد و روش تحقیق: روش مطالعه در این تحقیق به صورت مطالعه کتابخانه ای بوده است. برای این منظور از مطالب موجود در مقاله، تحقیق های چاپ شده و همچنین مطالب دیجیتالی استفاده شده است.یافته ها و نتایج: روش یادگیری مشارکتی که در نیم قرن اخیر مطرح شده موثر تر از سایر روش ها به نظر میرسدبنابراین می توان نتیجه گرفت که تدریس مشارکتی تدریسی کامل و دارای تمام اصول یک تدریس مناسب را دارد. بین روش تدریس یادگیری مشارکتی معلمان با خودکارآمدی در دانش آموزان رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد. با توجه به پژوهش های انجام شده در زمینه تاثیر تدریس مشارکتی، بین گروه آزمایش و گروه کنترل از نظر مهارت های اجتماعی ، رفتار های غیر اجتماعی ، پرخاشگری و رفتارهای تکانشی ، میزان غرور و رابطه با همسالان تفاوت معناداری وجود دارد. می توان نتیجه گرفت که تدریس مشارکتی بر رشد خود تنظیمی دانش آموزان نیز تاثیر بسزایی دارد.