مسعود غفاری
علی محمدزاده

واقعه تاریخی انقلاب مشروطیت ایران و شرایط پسا انقلابی آن که، به تحدید قدرت حاکمیت سیاسی پیشین انجامید، زمینه‌ساز شکل‌گیری کنش‌های سیاسی متعارض نزد افراد و گروه‌های مختلف سیاسی گردید.این کنش‌ها به عنوان یکی از موانع شکل‌گیری نظم سیاسی سامانمند و کارآمد، عاملی مؤثر در تشدید بی‌ثباتی سیاسی طولانی در کشور گردید.مقاله حاضر با الهام از الگوی نظری جامعه‌شناسی شناخت به ریشه‌یابی علل این کنش‌های سیاسی متفاوت و متعارض می‌پردازد و نشان می‌دهد مبانی اجتماعی و فکری متفاوت کنشگران سیاسی عامل اصلی کنش‌های متعارض آنان بوده است.بر این اساس، بنیادهای اجتماعی و فکری کنش سیاسی نزد سیدعبدالله بهبهانی از رهبران مشروطیت و شیخ ابراهیم زنجانی، عضو برجسته حزب دموکرات را در بستر مشروطه‌خواهی به منظور فهم کنش سیاسی متفاوت آنان واکاوی می‌کند

کنش سیاسی, مشروطه‌خواهی, سیدعبدالله بهبهانی, شیخ ابراهیم زنجانی